Back in Paradise
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
18 Oktober 2013 | Ecuador, Puerto López
Lieve schatjes,
Wat een week was het afgelopen week. Het was een rollercoaster aan emoties. Blij om iedereen thuis weer te zien, verdrietig en boos dat het leven soms zo oneerlijk kan zijn en intens dankbaar dat ik de mogelijkheid had om gedag te zeggen en m'n ouders te steunen.
Uiteraard zo het raar zijn als dit hele tripje naar Nederland op rolletjes was verlopen dus kan ik weer een aardig mooi verhaaltje voor jullie schrijven.
Op de dag dat ik zou vliegen ben ik toch maar eens op zoek gegaan naar het pakketje wat m'n mams me had gestuurd 4 weken geleden. Het pakketje bleek namelijk al 8 dagen bij het postkantoor te liggen, waar je dus geen bericht van krijgt, logisch. Ik op naar het postkantoor waar ik te woord werd gestaan door iemand van de douane. Deze meneer vertelde mij dat ik bij moest betalen, omdat het pakket boven de 4 kg was. Het bedrag wat ik moest betalen was, jawel niet schrikken, 87 dollar extra, oftewel 64 euro.. Nu had mijn moeder in Nederland OOK al dit bedrag betaald dus reken maar uit dat het een lekker duur pakketje was! Maaaar ik kon het pakketje nog niet ophalen want de verwerking zou 2 dagen duren (ik zag het serieus gewoon staan). Na met een vriendelijke glimlach en spelend met m'n haar verleidelijk uitgelegd dat dat niet kon want ik zou voor een week naar Nederland gaan. En hop geregeld ik kon het 30 min later ophalen.. Gelukkig zaten er wel allemaal hele leuke spulletjes in en lekkere dingetjes die mijn humeur meteen weer de goede kant op draaide. Iedereen op kantoor blij gemaakt met de stroopwafels en speculaasjes.
Om 12:15 zou ik opgehaald worden om naar het vliegtuig te gaan. Nouuuuuu om 13:30 besloot ik maar een taxi te nemen :) Het voordeel van deze vertraging was dan wel dat ik lekker overal snel door kon lopen! Eenmaal genesteld in m'n vliegtuigstoel kwam de stewardess naar me toe of ik misschien interesse had om in de comfortzone te zitten. Waarop ik antwoordde dat ik dat best wilde maar ALLEEN als ze daar wel een tv hadden. Dus ik heb heerlijk heel de reis in de comfortzone gezeten! Toen halverwege de reis, toen ik net lekker mijn warme hapje op had werd ineens m'n naam omgeroepen in het vliegtuig en dat ze naar me op zoek waren. Juist.. Wat had ik nou weer gedaan... De stewardess vroeg me vriendelijk of ik niet iets kwijt was. "Nou mevrouw als u het zo zegt, dan denk ik van wel ja..". En ja daar was mijn pinpas weer :)
Het was heerlijk om ook weer even m'n vriendinnetjes te zien (Geert jij hoort hier ook bij). En het was ongelofelijk fijn om nog even bij Heleen te zijn. Ik zal waarschijnlijk niet lichamelijk bij het uiteindelijke afscheid kunnen zijn, maar geestelijk ben ik er zeker bij!
De terugweg was ook weer een mooi reisje op zich. Na paps te hebben uitgezwaaid (7 keer) bij de douane, kon de reis weer beginnen. Tijdens het wachten was ik een gelukkig persoon om mee te mogen maken dat er iemand gepakt werd door een drugshond! Avontuuuurrr!!! Toen in het vliegtuig zoveel films gekeken dat m'n ogen er bijna uitvielen, maar na 11 uur aan 1 stuk door vliegen was ik dan toch weer in het geweldige Ecuador. Na m'n aankomst in het verblijf spullen neer gegooid en meteen met alle Nederlandse spulletjes naar kantoor gegaan (ik ben heel slecht in wachten, zeker met verrassingen). Alle collega's super blij en ik werd door iedereen geknuffeld. Ah, wat ben ik toch gek op Ecuador en blij dat ik nog even hier heb!
Een dikke kus
Wat een week was het afgelopen week. Het was een rollercoaster aan emoties. Blij om iedereen thuis weer te zien, verdrietig en boos dat het leven soms zo oneerlijk kan zijn en intens dankbaar dat ik de mogelijkheid had om gedag te zeggen en m'n ouders te steunen.
Uiteraard zo het raar zijn als dit hele tripje naar Nederland op rolletjes was verlopen dus kan ik weer een aardig mooi verhaaltje voor jullie schrijven.
Op de dag dat ik zou vliegen ben ik toch maar eens op zoek gegaan naar het pakketje wat m'n mams me had gestuurd 4 weken geleden. Het pakketje bleek namelijk al 8 dagen bij het postkantoor te liggen, waar je dus geen bericht van krijgt, logisch. Ik op naar het postkantoor waar ik te woord werd gestaan door iemand van de douane. Deze meneer vertelde mij dat ik bij moest betalen, omdat het pakket boven de 4 kg was. Het bedrag wat ik moest betalen was, jawel niet schrikken, 87 dollar extra, oftewel 64 euro.. Nu had mijn moeder in Nederland OOK al dit bedrag betaald dus reken maar uit dat het een lekker duur pakketje was! Maaaar ik kon het pakketje nog niet ophalen want de verwerking zou 2 dagen duren (ik zag het serieus gewoon staan). Na met een vriendelijke glimlach en spelend met m'n haar verleidelijk uitgelegd dat dat niet kon want ik zou voor een week naar Nederland gaan. En hop geregeld ik kon het 30 min later ophalen.. Gelukkig zaten er wel allemaal hele leuke spulletjes in en lekkere dingetjes die mijn humeur meteen weer de goede kant op draaide. Iedereen op kantoor blij gemaakt met de stroopwafels en speculaasjes.
Om 12:15 zou ik opgehaald worden om naar het vliegtuig te gaan. Nouuuuuu om 13:30 besloot ik maar een taxi te nemen :) Het voordeel van deze vertraging was dan wel dat ik lekker overal snel door kon lopen! Eenmaal genesteld in m'n vliegtuigstoel kwam de stewardess naar me toe of ik misschien interesse had om in de comfortzone te zitten. Waarop ik antwoordde dat ik dat best wilde maar ALLEEN als ze daar wel een tv hadden. Dus ik heb heerlijk heel de reis in de comfortzone gezeten! Toen halverwege de reis, toen ik net lekker mijn warme hapje op had werd ineens m'n naam omgeroepen in het vliegtuig en dat ze naar me op zoek waren. Juist.. Wat had ik nou weer gedaan... De stewardess vroeg me vriendelijk of ik niet iets kwijt was. "Nou mevrouw als u het zo zegt, dan denk ik van wel ja..". En ja daar was mijn pinpas weer :)
Het was heerlijk om ook weer even m'n vriendinnetjes te zien (Geert jij hoort hier ook bij). En het was ongelofelijk fijn om nog even bij Heleen te zijn. Ik zal waarschijnlijk niet lichamelijk bij het uiteindelijke afscheid kunnen zijn, maar geestelijk ben ik er zeker bij!
De terugweg was ook weer een mooi reisje op zich. Na paps te hebben uitgezwaaid (7 keer) bij de douane, kon de reis weer beginnen. Tijdens het wachten was ik een gelukkig persoon om mee te mogen maken dat er iemand gepakt werd door een drugshond! Avontuuuurrr!!! Toen in het vliegtuig zoveel films gekeken dat m'n ogen er bijna uitvielen, maar na 11 uur aan 1 stuk door vliegen was ik dan toch weer in het geweldige Ecuador. Na m'n aankomst in het verblijf spullen neer gegooid en meteen met alle Nederlandse spulletjes naar kantoor gegaan (ik ben heel slecht in wachten, zeker met verrassingen). Alle collega's super blij en ik werd door iedereen geknuffeld. Ah, wat ben ik toch gek op Ecuador en blij dat ik nog even hier heb!
Een dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
